brekcja

brekcja

[wł.],

druzgot,

skała składająca się ze scementowanych ostrokrawędzistych okruchów minerałów i skał tego samego lub różnego gatunku;

spoiwem jest najczęściej węglan wapnia, krzemionka, wodorotlenki żelaza; geneza b. jest rozmaita; b. osadowa powstaje wskutek nagromadzenia się ostrokrawędzistych fragmentów skalnych na miejscu wietrzenia skały pierwotnej lub w niewielkiej od niego odległości; do b. osadowych zalicza się też b. kostną, składającą się z kości i zębów kręgowców kopalnych (w Polsce występuje w Wężach k. Działoszyna); b. wulkaniczna tworzy się w wyniku rozrywania skał podczas wybuchu wulkanu i scementowania okruchów lawą lub popiołem wulk.; b. tektoniczna jest wynikiem kruszenia skał w czasie ruchów tektonicznych i spojenia ich fragmentów tym samym roztartym materiałem skalnym.