b tektoniczna
Encyklopedia PWN
Wielka Brytania, Great Britain,
wyspa w pn.-zach. Europie, największa w grupie Wysp Brytyjskich, w państwie Wielka Brytania;
skała składająca się ze scementowanych ostrokrawędzistych okruchów minerałów i skał tego samego lub różnego gatunku;
budinaż
geol. proces podziału ławicy skalnej na izolowane, wydłużone ciała o przekroju soczewkowatym (budiny);
[fr.],
orogen
geol. wielka, prostolinijna lub łukowata struktura tektoniczna będąca wytworem orogenezy.
[gr. óros ‘góra’, génesis ‘pochodzenie’],
Armeńska, Wyżyna, tur. Doğu Anadolu Yaylası, orm. Haykakan bardzravandak, gruz. Somhkhey’isa Maghloba,
wyżynno-górski region w Azji Południowo-Zachodniej, pomiędzy górami Taurus i Kurdystańskimi na południu oraz G. Pontyjskimi i Małym Kaukazem na północy, na terytorium gł. Turcji, także Armenii, Azerbejdżanu, Iranu i Gruzji;