bibliofilstwo
 
Encyklopedia PWN
bibliofilstwo
[gr. biblíon ‘książka’, philéō ‘lubię’],
miłośnictwo i znawstwo książek.
Terminu bibliofilstwo po raz pierwszy użył 1473 R. de Bury (Philobiblon); znane od początków piśmiennictwa; z tworzonych przez władców i możnych kolekcji powstawały późniejsze biblioteki uniwersyteckie, nar., publiczne (np. Biblioteka Załuskich, w okresie zaborów polskie biblioteki fundacyjne); rozkwit europejskiego bibliofilstwa nastąpił w XVIII i XIX w.; organizacje miłośników książek powstawały od pocz. XIX w. (Raxburghe Club w Wielkiej Brytanii, zał. 1812); w Polsce w okresie międzywojennym 10 organizacji skupiało ok. 500 czł. (m.in. od 1921 Tow. Bibliofilów Pol. w Warszawie, od 1922 Tow. Miłośników Książki w Krakowie), wyd. czasopisma (m.in. „Exlibris”, „Silva Rerum”); po II wojnie świat. bibliofilstwo, uznane za sprzeczne z ideą książki dla mas, odrodziło się po 1956 (m.in. 1957 zał. Tow. Przyjaciół Książki, reaktywowano niektóre z działających przed wojną organizacji); 5 pol. towarzystw (1990 — ok. 850 czł.) zajmuje się m.in. opieką nad zabytkami piśmiennictwa, podnoszeniem poziomu edytorskiego wydawnictw, działalnością wydawniczą; druki bibliofilskie wydają m.in. Oficyna Druk. Książnicy Miejskiej w Toruniu, Biblioteka Nar.; 1973 odbył się w Polsce VIII Międzynar. Kongres Bibliofilów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia