asercja

asercja

[łac. assertio ‘uznanie’],

log. myśl o pewnym stanie rzeczy, polegająca na przeżyciu przekonania, co do zachodzenia tego stanu rzeczy, lub tylko na uświadomieniu sobie, na czym on polega.

W pierwszym wypadku myśl ta jest sądem wydanym: uznaniem (czyli asercją pozytywną) lub odrzuceniem istnienia (czyli asercją negatywną) tego stanu rzeczy; w drugim wypadku jest ona sądem tylko pomyślanym (inaczej: sądem przedstawionym lub supozycją), polegającym na powstrzymaniu się zarówno od uznania, jak i odrzucenia istnienia tego stanu rzeczy; znakiem asercji jest symbol I–(„jest tezą” lub „jest tautologią”), umieszczany przed zdaniem uznawanym za prawdziwe.