apoplast
bot. ciągły system nieprotoplazmatycznych składników w roślinie, głównie ścian komórkowych (apoplast ścienny);
[gr.],
apoplast
Encyklopedia PWN
w wyniku rozklejenia się ścian sąsiednich komórek, powstają przestwory międzykomórkowe wypełnione powietrzem tworzące apoplast powietrzny; w apoplaście ściennym istnieją mikrokapilary wypełnione roztworem wodnym tworząc apoplast wodny; woda tych mikrokapilar jest ciągła (łączy się) z wodą wypełniającą martwe elementy trachearne systemu naczyniowego rozciągającego się od korzeni do liści, w którym woda może płynąć (superapoplast), umożliwiając szybki transport wody w roślinie; na granicy pochew wewnętrznych, takich jak endoderma lub egzoderma, a. ścienny może być uszczelniony przez wypełnienie mikrokapilar substancją hydrofobową, co uniemożliwia dyfuzję w poprzek pochwy.
