amortyzacja
ekon. stopniowe zmniejszanie wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przez zaliczanie określonej ich części (odpisu) do kosztów działalności.
[łac. admortisatio ‘umorzenie’],
amortyzacja
Encyklopedia PWN
W funkcji umorzeniowej amortyzacja jest miarą stopnia zużycia majątku trwałego, w funkcji kosztowej — elementem kalkulacji kosztów i cen, wpływającym na wynik finansowy, w funkcji odtworzeniowej zaś — źródłem tworzenia funduszy pieniężnych na zastąpienie zużytych składników majątkowych nowymi obiektami; ponieważ gromadzenie funduszy amortyzacyjnych wyprzedza w czasie potrzebę odtworzenia, bieżąco dokonywane odpisy łącznie z zyskiem po opodatkowaniu stanowią nadwyżkę finansową, którą można stale wykorzystywać jako źródło wewnętrznego zasilania (samofinansowanie); jako element nadwyżki finansowej, amortyzacja jest podstawą rachunku efektywności inwestycji; podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest plan amortyzacji, określający stawki (stopy procentowe) i kwoty rocznych odpisów amortyzacyjnych od poszczególnych środków trwałych; nieplanowych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w przypadku trwałej utraty gospodarczej przydatności środka trwałego.
