ałuny

ałuny

[łac.],

związki nieorg., uwodnione podwójne siarczany(VI) metali jednowartościowych M^I i trójwartościowych M^III, o wzorze ogólnym M^I₂SO₄ · M^III₂(SO₄)₃ · 24H₂O, gdzie M^I — sód, potas, rubid, cez, tal, także grupa amonowa; M^III — gł. glin, chrom, żelazo, kobalt, gal, ind, tytan, wanad, mangan)

krystalizują w układzie regularnym, są izomorficzne, rozpuszczalne w wodzie, mogą tworzyć roztwory stałe. Ałun glinowo-potasowy K₂SO₄ · Al₂(SO₄)₃ · 24H₂O, zw. ałunem, był znany już w staroż. Egipcie; występuje w przyrodzie — ałun rodzimy; stosowany m.in. jako zaprawa w farbiarstwie włók., do garbowania skór, do tamowania krwawień, jako odtrutka w zatruciach związkami ołowiu oraz garbnik emulsji fotograficznych.