ałunem
Encyklopedia PWN
ałuny
związki nieorg., uwodnione podwójne siarczany(VI) metali jednowartościowych MI i trójwartościowych MIII, o wzorze ogólnym MI2SO4 · MIII2(SO4)3 · 24H2O, gdzie MI — sód, potas, rubid, cez, tal, także grupa amonowa; MIII — gł. glin, chrom, żelazo, kobalt, gal, ind, tytan, wanad, mangan)
[łac.],
ałun rodzimy, ałun,
minerał, uwodniony podwójny siarczan glinu i potasu K2SO4 · Al2(SO4)3 · 24H2O;
ałun chromowo-potasowy, K2SO4 · Cr2(SO4)3 · 24H2O,
związek nieorganiczny, ciemnofioletowe kryształy;
fiz. występowanie różnych pod względem chemicznym substancji w tym samym typie struktury krystalicznej, przy jednoczesnej zdolności do tworzenia przez te substancje roztworów stałych;
ałunit, kamień ałunowy,
minerał, hydroksosiarczan potasu i glinu KAl[(OH)6|(SO4)2];
