alimentacja
polityka społ., prawo świadczenie prawnie zagwarantowanych środków utrzymania na rzecz osób, które nie mogą ich uzyskać własnymi siłami.
[łac. alimentatio ‘zasilanie’],
alimentacja
Encyklopedia PWN
W Polsce obowiązek alimentacji istnieje między krewnymi w linii prostej (dziadkowie, rodzice, wnuki), w linii bocznej (między rodzeństwem, osobami związanymi stosunkiem przysposobienia), powinowatymi, również między małżonkami, których małżeństwo zostało unieważnione, bądź rozwiązane przez rozwód; obowiązkowi alimentacji może podlegać także ojciec dziecka pozamałżeńskiego i jest zobowiązany wówczas do świadczenia na rzecz matki takiego dziecka w związku z jej ciążą i porodem; zakres obowiązku alimentacji zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od majątkowych i zarobkowych możliwości zobowiązanego; uporczywe uchylanie się od obowiązku alimentacji podlega karze; od 1975 działa Fundusz Alimentacyjny, którego dysponentem jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych; z Funduszu są wypłacane świadczenia osobom uprawnionym, gdy nie mogą one uzyskać świadczeń od osób zobowiązanych.
