Urugwaj. Warunki naturalne
 
Encyklopedia PWN
Urugwaj. Warunki naturalne.
Większą część powierzchni kraju zajmują niziny, rozdzielone płaskimi podłużnymi wzniesieniami o wys. 200–500 m, stanowiącymi południowe zakończenia Wyż. Brazylijskiej, m.in. Cuchilla Grande, Cuchilla de Haedo oraz Cuchilla de Carapé z najwyższym szczytem Urugwaju — Cerro Catedral (513 m); wybrzeża płaskie, częściowo zabagnione, z licznymi lagunami i jeziorami przybrzeżnymi; wybrzeża południowo-zachodnie rozciągają się nad estuarium La Plata. Klimat podzwrotnikowy mor. ze średnią roczną sumą opadów 1000–1500 mm (w Montevideo 1009, w Rivera 1508 mm); opady gł. latem i jesienią, od grudnia do czerwca; średnia roczna temperatura powietrza wynosi 18–20°C, od 10–12°C w miesiącu najchłodniejszym (czerwiec) do 24–27°C w najcieplejszym (styczeń); w zimie wieją z południowego zachodu chłodne wiatry pampero. Sieć rzeczna dobrze rozwinięta; gł. rzeka kraju — Urugwaj (graniczna z Argentyną) z licznymi dopływami, największe: Negro z dopływem Yi, Cuarein, Queguay Grande, Arapey Grande; łączna długość odcinków żegl. wynosi ok. 1200 km; jeziora lagunowe, największe Mirim (hiszp. Merín), częściowo w Brazylii. Naturalną szatę roślinną tworzą bezdrzewne, trawiaste stepy (pampa), przechodzące na północnym zachodzie w sawanny (campos); lasy na północy i w dolinach większych rzek; 7 parków narodowych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia