Unia Wolności
 
Encyklopedia PWN
skupiała grupy o różnorodnej orientacji ideowopolit. (liberalno-społ., chrześc.-demokr., konserwatywno-liberalne); działała gł. w środowiskach inteligencji, przedsiębiorców i przedstawicieli wolnych zawodów, zwłaszcza młodszej generacji w miastach; liczy ok. 20 tys. czł.; przewodniczący Rady Nacz. T. Mazowiecki, 1995–2000 L. Balcerowicz, 2000–01 B. Geremek, od 2001 W. Frasyniuk; Unia Wolności broni realizowanego od 1989 programu przebudowy kraju i domaga się jego kontynuacji; opowiadała się za: ochroną własności prywatnej i aktywności jednostek w życiu społ. (uznaje równość praw wszystkich obywateli, w tym mniejszości nar. i in.), zasadami państwa prawnego, decentralizacją państwa i rozwojem samorządu lokalnego (powołaniem powiatów) oraz apolit. administracją rządową; domaga się ograniczenia interwencjonizmu państw.; w wyborach parlamentarnych IX 1997 uzyskała 13,4% głosów (60 mandatów poselskich i 8 miejsc w senacie); 1997–2000 w koalicji rządowej z AWS (przewodniczący Unii Wolności L. Balcerowicz został wicepremierem i min. finansów); po wyborze B. Geremka na przewodniczącego Unii Wolności, część działaczy partii z D. Tuskiem na czele współutworzyła Platformę Obywatelską; w wyborach parlamentarnych 2001 Unia Wolności uzyskała 3,1% głosów i nie weszła do sejmu; 2004 w wyborach do Parlamentu Eur. uzyskała ponad 7% głosów i 5 mandatów; V 2005 przekształciła się w Partię Demokr. – demokraci.pl.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia