Kongres Liberalno-Demokratyczny
 
Encyklopedia PWN
Kongres Liberalno-Demokratyczny (KLD),
partia polit. utworzona VI 1990 w wyniku przekształcenia Gdańskiego Towarzystwa Społ.-Gosp. „Kongres Liberałów” (zał. 1989), do którego przystąpiły lokalne środowiska towarzystw i izb gosp., kluby przedsiębiorców prywatnych;
KLD nie nawiązywał do tradycji żadnego z hist. pol. nurtów polit., określał się jako partia pragmatycznego liberalizmu; w programie opowiadał się za: upowszechnieniem własności prywatnej, swobodą działalności gosp. z minimalną aktywnością państwa, państwem prawa, samorządem lokalnym, neutralnością światopoglądową państwa oraz współpracą regionalną w Europie; najwyższą władzą KLD była konferencja (kongres) krajowa, która wybierała Radę Polit. (opiniodawczą), ZG oraz przewodniczącego (kolejno: J. Lewandowski, D. Tusk); inni działacze, m.in. J.K. Bielecki, A. Arendarski, L. Mażewski; partia działała gł. w miastach; liczyła kilka tysięcy członków; 1990 Kongres popierał kandydaturę L. Wałęsy w wyborach prezydenckich, 1990–91 występował w sojuszu z PC; X 1991 w wyborach parlamentarnych uzyskał ok. 7% głosów; IX 1993 — 4%, nie uzyskał mandatów poselskich, miał 1 przedstawiciela w senacie; 1994 połączył się z Unią Demokr. w Unię Wolności.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia