Unia Demokratyczna
 
Encyklopedia PWN
Unia Demokratyczna (UD),
partia polityczna utworzona XII 1990 w wyniku połączenia Komitetów Wyborczych T. Mazowieckiego i ugrupowań popierających kandydaturę ówczesnego premiera na prezydenta;
przyjęła formułę stronnictwa jednoczącego autonomiczne frakcje: Społeczno-Liberalną oraz Prawicy Demokratycznej; UD odwoływała się do ideałów Solidarności i wartości chrześcijańskich, głównie do zasady dobra wspólnego; opowiadała się za stopniową, ewolucyjną budową niepodległości i suwerennego państwa polskiego o demokratyczno-parlamentarnym ustroju politycznym, z silnym samorządem lokalnym i zawodowym, wprowadzeniem społecznej gospodarki rynkowej, pełnymi gwarancjami praw i wolności obywatelskich, pełnoprawnym uczestnictwem Polski w procesie zjednoczenia Europy; domagała się zawarcia umowy społecznej między związkami zawodowymi, pracodawcami i rządem regulującej podstawowe problemy kraju (pakt dla Polski); działała na obszarze całego kraju, głównie w środowisku miejskim, szczególnie wśród inteligencji i przedsiębiorców; liczyła kilkanaście tys. członków; przewodniczący T. Mazowiecki; w wyborach parlamentarnych uzyskała: X 1991 — 12,6% głosów (62 mandaty poselskie) oraz 21 senatorskich, IX 1993 — 10,6% (74 mandaty poselskie) oraz 4 senatorskie; 1992–93 była głównym stronnictwem koalicji rządowej (premier H. Suchocka); X 1992 z UD wystąpiła Frakcja Prawicy Demokratycznej (XII 1992 współtworzyła Partię Konserwatywną); IV 1994 UD połączyła się z Kongresem Liberalno-DemokratycznymUnię Wolności.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia