Tutsi, Watussi, Hima,
lud afryk. zamieszkujący gł. Rwandę (ok. 720 tys.) i Burundi (ok. 840 tys.);
Tutsi
Encyklopedia PWN
język z grupy bantu; religia: tradycyjna, pozbawiona obrzędów kultowych wiara w antropomorficznego boga-stwórcę Imana i kult przodków, współcześnie rozpowszechniony katolicyzm. W tradycyjnej strukturze społ. dawnych królestw Tutsi stanowili najwyższą kastę, panującą nad kastami niższymi, do których należeli Hutu i Twa. Tutsi nie tworzą odrębnych społeczności terytorialnych, żyją w rozproszeniu. Są ludnością napływową. W XIII–XVI w. osiedlili się na obszarze między jez. Alberta, Kioga, Wiktorii i Tanganika i podbili miejscową ludność Hutu; zajmowali się hodowlą i wydzierżawianiem bydła; stanowili warstwę rycerstwa i arystokracji (kultywowali ten etos i tradycje także w poezji i muzyce). Wśród Tutsów obowiązywały: patrylinearność; i egzogamia w obrębie rodów, kastowa endogamia, częsta poligynia. Feudalny charakter stosunków społ. wynikał z więzi wasalnych wśród samych Tutsów oraz między Tutsami i rolnikami Hutu, dzierżawiącymi od nich ziemię i bydło; władcy królestw Rwandy i Burundi byli monarchami absolutnymi i wywodzili się z rodu królewskiego Tutsów; swoją dawną pozycję dominującej mniejszości Tutsi zachowali w Burundi, ale utracili ją w Rwandzie wraz z nastaniem niepodległości; na tym tle często wybuchają w regionie krwawe konflikty etniczne.
