Hutu,
lud afryk., mieszkający gł. w Rwandzie (ok. 7,2 mln — 1995) i Burundi (ok. 5,3 mln — 1998);
Hutu
Encyklopedia PWN
język z grupy bantu; tradycyjne wierzenia (pozbawiona elementów obrzędowych wiara w antropomorficznego boga-stwórcę Imana) i kult przodków współistnieją z katolicyzmem; w tradycyjnej, hierarchicznej strukturze społ. dawnych królestw stanowili kastę rolników, zajmującą pozycję pośrednią między arystokracją (tworzył ją lud pasterzy Tutsi) a myśliwymi (Pigmeje Twa); obowiązywała zasada patrylinearności i egzogamii w obrębie rodów, rodzina była przeważnie monogamiczna; oprócz uprawy roli zajmowali się hodowlą bydła, które — podobnie jak ziemię — dzierżawili od Tutsi w systemie feudalnej zależności; współcześnie awans społ.-ekon. Hutu dokonywał się gł. w Rwandzie; w warunkach niepodległości państw. Rwandy i Burundi proces wyzwalania się Hutu z wielowiekowej zależności od Tutsi charakteryzowały antagonizmy przeradzające się często w ostre i krwawe konflikty (Burundi — Historia; Rwanda — Historia)
