Tikal,
ruiny miasta Majów w północnej Gwatemali, w dep. Petén, na północny wschód od jez. Petén Itzá;
Tikal
Encyklopedia PWN
jeden z gł. ośr. sakralno-adm. cywilizacji Majów w tym regionie w okresie klas.; w okresie wczesnoklas. (250–400) pod silnym wpływem Teotihuacán. Rozkwit miasta przypada na VII–VIII w., opuszczone pod koniec IX w. Systematyczne wykopaliska od 1956; gł. zespoły zabytkowe: Akropol Północny (król. pochówki), grupy piramid bliźniaczych (4 piramidy ze świątyniami na szczycie, wzniesione na olbrzymiej platformie); świątynia pierwsza (Wielkiego Jaguara), świątynia 6. (Inskrypcji), świątynia 4., najwyższa w Nowym Świecie (65 m wys.); liczne rzeźby, stele i ołtarze; zespół wpisany na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.
