Polska Partia Radykalna
 
Encyklopedia PWN
Polska Partia Radykalna (PPR),
partia polityczna,
zał. I 1936 przez grupę liberalnych działaczy sanacyjnych; do PPR zgłosiło akces część działaczy Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy, a 1937 — Radykalna Partia Chłopska (odłam Stronnictwa Chłopskiego); program oparty na zasadach etyki chrześc. postulował radykalne reformy społ. i reformę rolną bez odszkodowania; część działaczy 1937 utworzyła Pol. Partię Nar.-Radykalną, część zerwała z obozem sanacyjnym i wstąpiła do Stronnictwa Pracy; największe wpływy w Łodzi, Wilnie, Wielkopolsce i na Śląsku Cieszyńskim; gł. działacze: T. Filipowicz (prezes), G. Czechowicz, A. Jakubowski; istniała do 1939.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia