Państwowy Korpus Bezpieczeństwa (PKB),
konspiracyjna formacja policyjna, tworzona od pocz. 1940 jako zalążek przyszłej służby policyjnej podczas powstania powszechnego i w okresie powojennym;
Państwowy Korpus Bezpieczeństwa
Encyklopedia PWN
podporządkowany Dep. Spraw Wewn. Delegatury Rządu RP na Kraj, PKB działał gł. w GG (powołano komendy wojew. oraz szkieletowe struktury powiatowe i miejskie); część kadry stanowili funkcjonariusze przedwojennej pol. Policji Państw.; 1943–44 PKB przejął część oddziałów Wojskowej Służby Ochrony Powstania i Ludowej Straży Bezpieczeństwa, 1944 liczył kilkanaście tys. członków; komendanci gł.: podpułkownik M. Kozielewski, od 1943 mjr S. Tabisz („Piotrowski”); PKB prowadził szkolenie (kilka tys. nowych funkcjonariuszy), wywiad w zakresie spraw kryminalnych i społ.-polit., m.in. gromadził informacje o działalności Policji Pol. GG i Policji Kryminalnej GG, współdziałał z Kierownictwem Walki Podziemnej, organizował konspiracyjną służbę śledczą, zwalczał bandytyzm; uzupełnieniem i rezerwą dla PKB była Straż Samorządowa, rekrutująca się z Milicji Robotniczej PPS, przewidziana gł. do ochrony zakładów pracy.
