Mezoameryka

Mezoameryka,

prekolumbijski obszar geogr.-kulturowy w Ameryce Północnej, wyodrębniony, nazwany i scharakteryzowany 1943 przez P. Kirchhoffa;

o zmiennych historycznie rubieżach, obejmujący środkowy i południowy Meksyk, Gwatemalę, Belize, Salwador, północno-zachodni Honduras, część Nikaragui i Kostaryki, charakteryzuje się ciągłym — trwającym od ok. 2000 p.n.e. do XVI w. n.e. — rozwojem społ.-gosp. i kult., którego podstawą było rolnictwo (gł. uprawa kukurydzy) i osiadły tryb życia; w I–IX w. n.e. na obszarze M. nastąpił rozkwit ponadetnicznych i wzajemnie oddziałujących na siebie centrów cywilizacyjnych; ich dorobek (rolnictwo irygacyjne, urbanistyka i architektura, astronomia i chronometria, pismo, formy organizacji społ.-polit., religia) był rozwijany gł. przez Tolteków, Majów, Zapoteków, Misteków i Azteków aż do hiszp. podboju w XVI w.; kultury z obszaru M. określa się jako cywilizację mezoamerykańską.