Marcel Gabriel (Honoré)
 
Encyklopedia PWN
Marcel
[marsẹl]
Gabriel (Honoré) Wymowa, ur. 7 Xll 1889, Paryż, zm. 8 X 1973, tamże,
fr. filozof i dramatopisarz; jeden z gł. przedstawicieli tendencji rel. w egzystencjalizmie;
od 1952 czł. Akad. Nauk Moralnych i Polit. w Paryżu; uznawany za przedstawiciela chrześc. egzystencjalizmu, sam uważał swoją myśl za rodzaj swoistego neosokratyzmu; swoje poglądy przedstawiał także w utworach dram. (np. Le monde cassé 1933, Le Chemin de crête 1936, Rome n’est plus dans Rome 1951, Les Coeurs avides 1953); prace filoz.: Dziennik metafizyczny (1927, wyd. pol. 1987), Być i mieć (1935, wyd. pol. 1962), Od sprzeciwu do wezwania (1940, wyd. pol. 1965), Tajemnica bytu (1951, wyd. pol. 1995), Présence et immortalité (1959).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia