Kirgistan. Literatura

Kirgistan. Literatura.

Do rewolucji październikowej rozwijała się jedynie ustna twórczość lud. (epos, m.in. Manas, Semetej, Sejtek, pieśni, podania, bajki); była rozpowszechniona twórczość akynów; na przeł. XIX i XX w. pod wpływem kultury ros. tworzyli akyni — poeci Toktoguł Satyłganow oraz Togołok Mołdo, którego uważa się za jednego z twórców kirg. literatury pisanej; 1924 powstała pierwsza gazeta lit. „Erkin too”; 1926 zostało zał. pierwsze wydawnictwo kirg., 1930 — Związek Pisarzy Proletariackich. Tradycje poezji akynów kontynuowali uczniowie Toktoguła Satyłganowa: K. Akijew, A. Usenbajew, O. Belebałajew; w końcu lat 20. pojawiły się pierwsze przekłady z literatur eur. oraz utwory dram. (M. Tokobajew) i prozatorskie (K. Bajalinow); w latach 30. rozwinęły się wszystkie gatunki lit., tworzyli poeci — M. Elebajew, A. Tokombajew i dramatopisarze — D. Turusbekow, D. Bokanbajew, prozę realist. reprezentowali T. Sydykbekow i K. Dżantoszew. W latach 40. powstawały gł. utwory związane z II wojną świat.; w latach 50. A. Osmonow wprowadził do literatury kirg. nowe tematy i formy poet.; intensywnie rozwinęła się proza (Bajalinow, Sydykbekow) i dramaturgia (K. Malikow, T. Abdumomunow). Szczególne miejsce zajmuje twórczość Cz. Ajtmatowa, która dzięki swym walorom estetycznym stała się znana i ceniona w Europie; wyróżnia się twórczość poety S. Eralijewa, który wprowadził do poezji kirg. biały wiersz.