Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza

Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza, Partido Socialista Obrero Español (PSOE),

hiszp. partia polityczna.

Zał. 1879; sformułowała radykalny program społ. (władza dla robotników, uspołecznienie środków produkcji, stworzenie społeczeństwa bezklasowego), który zamierzała realizować metodami parlamentarnymi; 1888 powołała organizację związkową Powszechną Unię Pracujących (UGT); uzyskała wpływy zwłaszcza w Asturii, Baskonii, Madrycie i wśród robotników rolnych Andaluzji; 1920–21 odeszli z niej zwolennicy metod rewolucyjnych (Komunistyczna Partia Hiszpanii). W latach 30. była jedną z gł. sił polit. (1931 uzyskała 24% miejsc w Kortezach), 1931–33 popierała rząd M. Azañi, 1936 współtworzyła Front Ludowy; podczas wojny domowej przewagę zdobyło w niej jej lewe skrzydło, IX 1936–III 1939 przedstawiciele PSOE, F. Largo Caballero i J. Negrín, byli premierami rządów republiki. Po 1939 działała na emigracji, od lat 60. aktywizowały się nielegalne komórki krajowe; od 1977 ponownie legalna, była gł. partią opozycyjną; 1978 zarzuciła ideologię marksist.; przyjęła program socjaldemokr.: poparcie dla demokracji parlamentarnej, gospodarki wielosektorowej, aktywnej polityki socjalnej państwa; rządząca 1982–96 (premierem F. González Márquez, sekr. gen. partii 1974–97) i 2004–11 (J.L. Rodríguez Zapatero, sekr. gen. 2000–12).