Frankfurckie Zgromadzenie Narodowe
 
Encyklopedia PWN
Frankfurckie Zgromadzenie Narodowe, Frankfurter Nationalversammlung,
ogólnoniem. parlament (18 V 1848–18 VI 1849) zwołany pod wpływem ruchu rewolucyjnego Wiosny Ludów w celu zjednoczenia Niemiec w jedno państwo;
wybory do F.Z.N. odbyły się na terenie wszystkich państw niem. (łącznie z Austrią), wybrano 568 deputowanych, przeważnie przedstawicieli liberalnego mieszczaństwa; po otwarciu obrad F.Z.N. ogłosiło się konstytuantą28 VI wybrano austr. arcyks. Jana na tymczasowego regenta Rzeszy, a w sierpniu powołano Tymczasowy Rząd Centralny z ks. K. Leiningenem na czele; przedmiotem sporów był wybór między orientacją pruską a austr., czyli między koncepcjami Małych Niemiec (bez Austrii) i Wielkich Niemiec; zwyciężyli ostatecznie zwolennicy Małych Niemiec; 28 III 1849 uchwalono konstytucję cesarstwa niem., która m.in. przewidywała powszechne prawo wyborcze, rząd parlamentarny i dziedziczną władzę cesarską, Niemcy miały zachować autonomię swych krajów, miano ujednolicić system celny i monetarny; koronę zaofiarowano królowi pruskiemu Fryderykowi Wilhelmowi IV, który ją jednak odrzucił; konstytucji frankfurckiej nie uznało żadne z większych państw niem., a powstania wybuchające w jej obronie zostały stłumione; F.Z.N. próbowało VI 1849 reaktywować swą działalność w Stuttgarcie, lecz zostało zlikwidowane przez rząd Wirtembergii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia