Eulera kąty,
trzy kąty φ, ψ, θ służące do określania położenia osi kartezjańskiego prostokątnego układu współrzędnych OX′Y′Z′ względem innego kartezjańskiego prostokątnego układu współrzędnych OXYZ o tym samym początku O i tej samej orientacji;
Eulera kąty
Encyklopedia PWN
kąty Eulera φ, ψ, θ są kątami między prostymi OX i OK, OK i OX′ oraz OZ i OZ′, gdzie OK jest linią węzłów, czyli prostą, wzdłuż której przecinają się płaszczyzny OXY i OX′Y′; kąty φ i ψ zmieniają się od 0 do 2π, a kąt θ od 0 do π; kąty Eulera najczęściej używa się w mechanice do opisu ruchu obrotowego bryły sztywnej i w mechanice nieba; przy ruchu obrotowym bryły sztywnej kąt φ nazywa się kątem precesji, kąt ψ — kątem obrotu własnego, a kąt θ — kątem nutacji; wprowadzone 1748 przez L. Eulera.
