Dania. Polonia i Polacy
 
Encyklopedia PWN
Dania. Polonia i Polacy.
Pierwszą większą grupę Polaków przyjęła Dania 1893–1929; była to emigracja zarobkowa (z ogromnym udziałem młodych kobiet), związana z zapotrzebowaniem na siłę roboczą (uprawa buraków cukrowych); początkowo emigracja miała charakter sezonowy, po I wojnie świat. przekształciła się jednak w osiadłą (ok. 6 tys. osób); druga fala Polaków napłynęła po II wojnie świat., trzecia po 1968 (gł. Polacy pochodzenia żydowskiego), a czwarta po 1980. Obecnie obywateli narodowości pol. lub pochodzenia pol. jest w Danii ok. 12 tys., w tym uchodźców ostatniej wojny ok. 500, a najnowszych emigrantów ok. 6 tys.; najsilniejszymi ośr. polonijnymi są Kopenhaga i Nykøbing. Pierwsza pol. organizacja została zał. 1914 w Kopenhadze — Katol. Związek Robotników Pol.; 1918–19 działało Zjednoczenie Polaków-Katolików w Skandynawii (status związku zaw.); 1925 powstał Związek Robotników Pol. (od 1933 Związek Polaków w Danii), następnie związane z nim organizacje młodzieżowe, harcerskie i kobiece; 1918–39 ukazywało się pierwsze pismo polonijne „Polak w Danii”. Podczas okupacji niem., mimo zahamowania życia organizacyjnego, działała podziemna organizacja Pomoc Rodakom; po wojnie reaktywowano Związek Polaków w Danii, został zał. Związek Wolnych Polaków oraz Stow. Pol. „Ogniwo”; działają zespoły artyst., szkółki pol., są organizowane imprezy o charakterze nar. i kult.-oświat.; wychodzi prasa, m.in. „Polak w Danii” (od 1950) i  „Głos Polaka” (od 1970).
Bibliografia
E. OLSZEWSKIEmigracja polska w Danii 1893–1993, Lublin 1993.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia