Clapeyrona–Clausiusa równanie

Clapeyrona–Clausiusa równanie

[r. klaperona klauzjusa],

równanie opisujące związek między ciśnieniem p i temperaturą bezwzględną T przemiany fazowej pierwszego rodzaju (np. parowania, topnienia, sublimacji): dp/dT = q/TΔv, gdzie q — ciepło przemiany fazowej, Δv — zmiana objętości właściwej układu podczas przemiany;

z równania Clapeyrona–Clausuiusa wynika np., że podczas parowania lub sublimacji ciśnienie pary nasyconej nad cieczą lub ciałem stałym wzrasta ze wzrostem temperatury (); równanie doświadczalnie odkrył 1834 B.P.É. Clapeyron, a teoretycznie uzasadnił 1850 R.E. Clausius.