Chile. Gospodarka.
państwo w południowo-zachodniej części Ameryki Południowej, ciągnie się z północy na południe wąskim pasem nad Oceanem Spokojnym
Chile. Gospodarka
Encyklopedia PWN
Chile jest jednym z lepiej rozwiniętych gospodarczo krajów Ameryki Łacińskiej, o PKB wg parytetu siły nabywczej 14,4 tys. dolarów USA na 1 mieszk. (2007). Chile jest także jednym z bardziej zadłużonych krajów Ameryki Łac. (49 mld dolarów USA, 2007). Wskaźnik bezrobocia wynosi 7% (2007).
Przemysł. Podstawą gospodarki jest przemysł (z dużym udziałem górnictwa), który dostarcza 49,3% wartości PKB i zatrudnia 23,4% zawodowo czynnych; wydobywa się: rudy miedzi (1. miejsce w świecie, m.in. w Chuquicamata, Potrerillos, El Teniente), manganu, cynku, molibdenu, żelaza, nitratyn (saletra chilijska; 1. miejsce; gł. w północnym Chile), boraks, złoto, srebro, ropę naft. i gaz ziemny (południowe Chile i Ziemia Ognista), węgiel kamienny. Produkcja energii elektrycznej 45,5 mld kW·h 2002). Główne gałęzie przemysłu przetwórczego: spoż. (mięsny, cukrowniczy, młynarski, winiarski), włók. (zwłaszcza bawełniany, gł. w Tomé, Concepción, Valparaíso), chem., hutnictwo miedzi (Chuquicamata, Potrerillos) i żelaza oraz rafinerie ropy naft., przemysł maszyn., cementowy, papierniczy, skórz.; gł. ośrodki przem.: Santiago, Valparaíso, Concepción, Valdivia, Antofagasta.
Rolnictwo. Grunty orne i sady zajmują 7,0% pow. kraju, łaki i pastwiska 16% ; część ziem uprawnych ok. 1/4 nawadnia się sztucznie; dominują wielkie gospodarstwa rolne (latyfundia), gł. obszarem roln. jest Dolina Środkowochilijska; uprawa buraków cukrowych, pszenicy, kukurydzy, ziemniaków, jęczmienia, owsa, ryżu, żyta, fasoli oraz winorośli i drzew owocowych; duże znaczenie ma hodowla: owiec, bydła, trzody chlewnej, kóz i koni; rozwinięte rybołówstwo; gł. porty rybackie: Tocopilla, Corral, Ancud; lasy zajmują 21 % pow. kraju (80% eksploatowanego drewna pochodzi z plantacji leśnych).
Turystyka. Liczba turystów ok. 2 mln rocznie; gł. z Argentyny, Peru. Wpływy z turystyki 860 mln dol. USA (2003). Najważniejsze obszary turystyczne to: okolice Santiago z ośr. sportów zimowych (La Parva), kąpieliska mor. (okolice Valparaiso), uzdrowiska (okolice Los Lagos) oraz W. Wielkanocna, W. Króla Jerzego (pierwszy w Arktyce hotel turystyczny), a także parki nar. w Andach i Patagonii.
Transport i łączność. W komunikacji ważną rolę odgrywa transport samochodowy; dł. dróg kołowych 79 tys. km (2001); przez Chile przebiega Droga Panamer.; dł. linii kol. 6,6 tys. km (2005); sieć transportowa najgęstsza w Dolinie Środkowochilijskiej; ważną rolę odgrywa transport dalekomor.; gł. porty mor.: Valparaíso, San Antonio, Antofagasta, Talcahuano; gł. węzeł komunikacji lotn. o międzynar. znaczeniu — Santiago. Nowoczesna sieć telefoniczna; w użyciu 9,6 mln telefonów komórkowych (2004).
Handel zagraniczny. Eksport (38,0 mld dol. USA, 2005), gł. miedzi i rud miedzi, owoców i warzyw, mączki rybnej, nitratynu, żelaza i rud żelaza, produktów chem. oraz pochodnych ropy naft., ponadto drewno, celuloza, papier, owoce, warzywa, ryby; w imporcie (30,1 mln dol. USA) dominują maszyny, urządzenia i środki transportu, paliwa, produkty chem. i metal.; handel gł. z USA, Cinami, Japonią, Koreą Południową. Chile jest czł. Grupy Ekon. Państw Azji i Pacyfiku (APEC) i od 1996 czł. stowarzyszonym Wspólnego Rynku Południa (Mercosur).
