Banco Central de Chile
 
Encyklopedia PWN
Banco Central de Chile
[bạnko sentrạl de czịle],
chilijski bank centralny, założony 1925, z siedzibą w Santiago;
został zorganizowany wg wskazówek E.W. Kemmerera; kapitał założycielski, który wynosił 150 mln pesos, powstał ze środków państwowych (13%) oraz środków wyasygnowanych przez prywatne osoby (47%) i banki (40%); od 1953 (reorganizacja chilijskiego systemu bankowego) sprawuje nadzór bankowy nad wszystkimi bankami; Banco Central de Chile jest emitentem pieniądza (ma obowiązek dbać, by 50% emisji miało pokrycie w złocie) i odpowiada za politykę pieniężną kraju.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia