Chazarowie,
koczownicze plemiona pochodzenia tureckiego, które przybyły z Azji na stepy nad dolną Wołgą ok. połowy IV w.;
Chazarowie
Encyklopedia PWN
po zajęciu stepów między dolną Wołgą a Kaukazem żyli z pasterstwa i łupiestwa; po 560 uznali zwierzchnictwo kaganatu tureckiego; w VI–VIII w. utworzyli państwo (kaganat chazarski) między Morzem Kaspijskim a północnym wybrzeżem Morza Czarnego i rozbudowali je po Dniepr na zachodzie i Kamę na północy: stolica Semender nad Terdżem, od ok. 800 — Itil (przy ujściu Wołgi); wyznawali judaizm; podlegały im lub płaciły daninę różne plemiona tureckie, ugrofińskie i słowiańskie; rozkwitał handel (pośrednictwo między arabskim Wschodem i bałtycką Północą); w końcu IX w. po przybyciu na stepy naddnieprzańskie Pieczyngów, w kaganacie kryzys; 965, po wyprawie księcia ruskiego Świętosława, państwo chazarskie uległo rozpadowi.
