Bangladesz. Gospodarka

Bangladesz. Gospodarka.

Bangladesz jest przeludnionym, słabo rozwiniętym krajem rolniczym o stałym deficycie żywności, potęgowanym klęskami żywiołowymi. Rozwój gospodarczy kraju (głównie intensyfikacja produkcji rolniczej oraz tworzenie infrastruktury społecznej) jest oparty na kredytach Banku Światowego oraz darowiznach z USA, krajów OPEC i innych krajów (ok. 1–2 mld dolarów USA rocznie); PKB na 1 mieszkańca wg parytetu siły nabywczej wynosi 1,4 tys. dolarów USA (2007) i należy do najniższych w świecie. Struktura PKB: usługi 52%, rolnictwo 19%, przemysł 29% (2007).

Przemysł.

Bangladesz posiada niewielkie złoża surowców miner., torf, wapienie, kaolinit, piaski szklarskie, piaski monacytowe; wydobycie gazu ziemnego, ropy naft. (złoża podmor. w Zat. Bengalskiej), węgla kam.; przemysł energ. (gł. niewielkie elektrownie naft. i gazowe) wytwarza ok. 130 kW · h energii elektrycznej rocznie na 1 mieszk. (jeden z najniższych wskaźników na świecie); rozwinięte gałęzie przemysłu przetwarzające surowce roln., zwłaszcza przemysł jutowy i bawełniany oraz spoż. (łuszczarnie ryżu, przetwórnie herbaty, cukrownie, olejarnie, fabryki tytoniu); nieliczne zakłady przemysłu chem. (nawozy sztuczne), rafineryjnego (2 rafinerie ropy naft.), cementowego i maszyn.; gł. ośr. przemysłu: Dhaka (łącznie z Narajongońdź), Ćittagong, Khulna, Mymensingh (Mojomonszingh). Duże znaczenie ma rzemiosło (tkaniny i wyroby codziennego użytku). Od kilku lat trwają poszukiwania ropy naft. w szelfie Zat. Bengalskiej.

Rolnictwo.

Rolnictwo stanowi najbardziej zacofany dział gospodarki; ok. 50% gospodarstw chłopskich zajmuje pow. poniżej 1 ha, ponad połowę ludności roln. stanowią bezrolni (rozpowszechniony system dzierżawy ziemi). Obszary uprawne zajmują ok. 73% pow. kraju (jeden z najwyższych wskaźników na świecie); w produkcji roślinnej dominuje uprawa roślin żywieniowych, gł. ryżu (4/5 pow. zasiewów), pszenicy, prosa oraz batatów, roślin strączkowych, warzyw i bananów; podstawową rośliną przem. jest juta (2/3 produkcji na eksport), uprawia się także herbatę, tytoń, trzcinę cukrową, bawełnę, palmę kokosową (na południu), przyprawy korzenne (gł. pieprz); hodowla bydła, bawołów (siła pociągowa), kóz i drobiu ma charakter ekstensywny; mor. i śródlądowe połowy ryb.

Transport i łączność.

Sieć komunik. bardzo słabo rozwinięta; w przewozach gł. rolę odgrywa śródlądowy transport wodny (3/4 przewozów towarowych i pasażerskich); linie kol. (dł. 2706 tys. km (2003)) i drogowe (dł. o twardej nawierzchni ok. 23 tys. km) nie tworzą spójnej sieci z powodu braku mostów na wielkich rzekach delty; gł. porty mor.: Ćittagong i Ćalna; gł. port lotn. — Dhaka. Sieć telefoniczna słabo rozwinięta; w użyciu 2,8 mln telefonów komórkowych (2004).

Handel zagraniczny.

Bangladesz ma stały ujemny bilans wymiany handl.; niedobory pokrywane są z bezzwrotnych pożyczek i kredytów; eksport wyrobów jutowych i juty (ok. 70% wartości wywozu) oraz skór i herbaty; import żywności, środków inwestycyjnych, paliw, chemikaliów; gł. partnerzy handl.: Japonia, USA, W. Brytania, Arabia Saudyjska, kraje Unii Eur., Chiny i Singapur.