Armenia. Polityka społeczna

Armenia. Polityka społeczna.

Realizowana w Armenii polityka społ. po zmianie systemu polit. jest w trakcie przekształceń i obejmuje zabezpieczenie społ., ochronę zdrowia i politykę oświatową. Zabezpieczenie społeczne. Większość wydatków państw. na cele socjalne była przeznaczona dla ofiar trzęsienia ziemi 1988 oraz uchodźców z Górskiego Karabachu. W 1991 powołano Fundusz Emerytalny, który 1992 połączono z Funduszem Zatrudnienia i utworzono Fundusz Emerytur i Zatrudnienia — jedyny pozabudżetowy fundusz w Armenii. Według danych Minist. Pracy i Spraw Socjalnych Armenii z 1996 ok. 11% ludności pobierało renty i emerytury państw., a na pomoc społ. oczekiwała ok. 1/7 populacji, nie licząc uchodźców, których liczba jest szacowana na ok. 350 tysięcy. Opieką zdrowotną są objęci wszyscy obywatele. Przeciętna długość życia w Armenii wynosi: dla kobiet — 71 lata, dla mężczyzn — 62 lat i jest zdecydowanie dłuższa niż w innych państwach powstałych po rozpadzie ZSRR. Wydatki na ochronę zdrowia 2000 stanowiły 7,2% wydatków budżetowych. Polityka oświatowa. Do pocz. lat 90. system oświaty był zintegrowany z systemem obowiązującym w ZSRR. Obowiązkiem szkolnym są objęte dzieci od 7. do 17. roku życia. Naukę w szkole podstawowej rozpoczyna się w wieku 7 lat i trwa ona 3 lata, w szkole średniej zaś — w wieku 10 lat. Kształcenie w szkole średniej obejmuje 2 cykle: 5 + 2 lata. Od 1988 nauczanie w szkołach odbywa się po ormiańsku (80,5%), drugim językiem jest ros. (15,1%), a 4,4% uczniów pobiera naukę po azerbejdżańsku. Poziom analfbetyzmu wynosi 1,2%.