Amerykańska Federacja Pracy-Kongres Przemysłowych Związków Zawodowych
 
Encyklopedia PWN
Amerykańska Federacja Pracy-Kongres Przemysłowych Związków Zawodowych, ang. American Federation of Labor-Congress of Industrial Organization (AFL-CIO),
największa w USA centrala związków zaw.;
powstała 1955 z połączenia AFL i CIO; AFL (zał. 1881 przez S. Gompersa) skupiała związki zrzeszające robotników wykwalifikowanych o określonych zawodach; walczyła o skrócenie dnia pracy, poprawę jej warunków i wyższe płace za pomocą strajków, a od czasu ustawodawstwa New Deal — także negocjowania umów zbiorowych; CIO powstał 1938 (J.L. Lewis) w wyniku rozłamu w AFL, spowodowanego sporem między jej kierownictwem, popierającym tradycyjne struktury związkowe, a zwolennikami związków nowego typu; skupiał związki przem. zrzeszające robotników jednej gałęzi przemysłu, bez względu na ich zawody lub kwalifikacje (także robotników niewykwalifikowanych). AFL-CIO zrzesza związki branżowe; ich liczebność jest zależna od koniunktury gosp.; 1997 liczyła 13,5 mln czł. (1970 — 19 mln); formalnie apolit., faktycznie angażuje się w politykę wewn. i zagraniczną USA; w latach 80. udzielała wsparcia (polit. i materialnego) NSZZ „Solidarność”; od lat 30. tradycyjnie związana z Partią Demokr.; 1959–79 przewodniczący G. Meany, 1979–95 L. Kirkland, od 1995 — J. Sweeney; czł. Międzynar. Konfederacji Wolnych Związków Zawodowych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia