Kościół koptyjski,
jeden z Kościołów wschodnich, należący do grupy tzw. Kościołów przedchalcedońskich.
Kościół koptyjski
Encyklopedia PWN
Uformował się w I–II w. z żydowskich gmin judeochrześcijańskich, a następnie gmin greckich chrześcijan w Aleksandrii; wyodrębniony z wczesnego chrześcijaństwa pod względem kultowym i organizacyjnym (od 325 patriarchat); odrzucenie przez zdecydowaną większość chrześcijan egipskich nauk soboru chalcedońskiego (451) o 2 naturach Chrystusa (monofizytyzm) spowodowało ostateczny podział w Kościele na mniejszościowy Patriarchat Aleksandryjski (należący do wspólnoty prawosławnej) i większościowy Kościół koptyjski zaliczany do tzw. Kościołów przedchalcedońskich. Kościół koptyjski wykazuje wiele odrębności liturgicznych, zarówno w stosunku do Kościołów prawosławnych, jak i do Kościoła zachodniego (przyjęcie pewnych obrzędów ze Starego Testamentu, np. obrzezanie czy święcenie soboty, używanie własnych języków liturgicznych: koptyjskiego w Egipcie i gyyz w Etiopii), oraz organizacyjnych; od VII w. izolowany od reszty chrześcijaństwa przez islam; liczy 4–6 mln wyznawców.
