Kościoły przedchalcedońskie

Kościoły przedchalcedońskie,

nazwa określająca wschodnie Kościoły chrześcijańskie (koptyjski, etiopski, jakobicki, syromalabarski, syromalankarski, ormiański), które nie zaakceptowały decyzji soboru chalcedońskiego (451);

wg aktualnego stanu wiedzy ich opozycja wobec postanowień soboru miała charakter polityczno-narodowy — była wyrazem sprzeciwu wobec imperialnej polityki Bizancjum, mniejsze natomiast znaczenie miały rozbieżności doktrynalne; w następstwie tych ustaleń podważono powszechny dotychczas pogląd, że Kościoły przedchalcedońskie należą do Kościołów monofizyckich (monofizytyzm); od początku lat 60. Kościoły przedchalcedońskie nawiązywały kontakty z Kościołem prawosławnym (4 konferencje nieoficjalne 1964, 1967, 1970, 1971, a od 1988 dialog oficjalny w ramach komisji mieszanej) oraz z Kościołem rzymskokatolickim (w przeszłości część członków Kościołów przedchalcedońskich przystąpiła do Unii z Rzymem); osiągnięto już porozumienie w najbardziej spornej kwestii teologicznej dotyczącej osoby Chrystusa; 1990 Kościół prawosławny uznał oficjalnie ortodoksję Kościołów przedchalcedońskich (deklaracja z Chambéry).