środowisko
Encyklopedia PWN
pisarz francuski, główny przedstawiciel i teoretyk naturalizmu.
nauka zajmująca się badaniem wzajemnych stosunków między organizmem zwierzęcia a środowiskiem zewn.;
górn. składowisko kopaliny na otwartym terenie lub hałda — wysypisko skały płonnej lub odpadów przem. usuwanych z kopalni, huty lub innego zakładu przem.;
organizacja ideowo-wychowawcza, powołana II 1989 w wyniku połączenia Ruchu Harcerstwa Rzeczypospolitej (półkonspiracyjnego środowiska wewn. ZHP, działającego od 1981, a formalnie istniejącego od 1988 i wywodzącego się z Białej Służby wspieranej przez Kościół katol.) oraz niezależnych grup harcerskich;
Związek im. Jana Kilińskiego, Narodowa Młodzież Robotnicza,
ekspozytura Ligi Narodowej w środowisku robotniczym i rzemieślniczym, działający 1901–06 w konspiracji w Warszawie; zał. przez Związek Młodzieży Polskiej „Zet” poprzez zjednoczenie kółek młodzieży robotnicznej i rzemieślniczej w Warszawie;