średniowieczny
Encyklopedia PWN
scholastyka
filoz. okres w rozwoju filozofii średniowiecznej (IX–XV w.), obejmujący różnorodne kierunki filozoficzne, których cechą wspólną było podejmowanie problemu zgodności prawd wiary chrześcijańskiej z rozumem naturalnym oraz przyjęcie określonej metody badań i wykładu (tzw. metody scholastycznej).
[łac. schola ‘szkoła’, scholasticus ‘uczony’, ‘nauczyciel’, ‘student’, ‘uczeń’],
uroczyste zebranie biskupów całego Kościoła (łac. concilium oecumenicum) w celu rozstrzygnięcia ważnych problemów doktrynalnych.
sztuki wyzwolone, łac. artes liberales,
przedmioty wykładane w szkołach starożytnego Rzymu i w średniowiecznej Europie.
teatr
początkowo, w starożytnej Grecji, określenie widowni teatralnej, z czasem przeniesione na całą budowlę architektoniczną.
[gr. théatron ‘miejsce do oglądania’],
kompozytor niemiecki, także dyrygent i poeta, jeden z najwybitniejszych twórców dramatu muzycznego.
biskup, filozof;