ślepymi
Encyklopedia PWN
kampanila katedry pizańskiej,
jednostka amunicji zawierająca wszystkie elementy niezbędne do oddania strzału z broni palnej (n. strzelecki, n. artyleryjski), wywołania wybuchu (n. minerski, n. saperski) lub wykonania innego zadania (np. n. pirotechniczny, n. sygnałowy).
amunicja
środki techn. (naboje, pociski, rakiety, bomby, miny) oraz ich elementy (np. zapalniki, ładunki materiału wybuchowego), środki oświetlające, dymne — służące do niszczenia i obezwładniania różnych celów (siły żywej, sprzętu, obiektów itp.), wywoływania innych skutków (zapalania, zadymiania, oświetlania, skażania terenu itp.), a także pozorowania działań bojowych;
[łac. admunitio ‘uzbrojenie’],
sztuka rozwijająca się na Wysp Brytyjskich od najazdu plemion germańskich pod koniec V w. do najazdu Normanów (1066);