śladowy
Encyklopedia PWN
termin określający przydatność danej substancji do określonego celu: produkcji przem., produkcji materiałów o założonych właściwościach, badań nauk., analizy chemicznej;
precyzyjna technika badania materiałów opierająca się na analizie struktury subtelnej widma absorpcyjnego rentgenowskiego promieniowania synchrotronowego, którym naświetla się badaną próbkę;
termin używany w analizie chem., a zwłaszcza w analizie śladowej, do określenia najmniejszej ilości lub najmniejszego stężenia substancji (pierwiastka, jonu, związku) możliwych do wykrycia za pomocą danej metody analitycznej z określonym prawdopodobieństwem.
helowce, gazy szlachetne,
pierwiastki chemiczne tworzące 18. grupę układu okresowego pierwiastków: hel (He), neon (Ne), argon (Ar), krypton (Kr), ksenon (Xe) i radon (Rn);
hieroglify
geol. wypukłe nierówności o charakterystycznych, często złożonych kształtach, występujące na dolnych powierzchniach warstw skał osadowych;
[gr.],
ichnologia
geol. nauka z pogranicza sedymentologii i paleontologii badająca skamieniałości śladowe, czyli ślady różnych czynności życiowych zwierząt (np. pełzania, żerowania), zachowane w osadach i skałach osadowych;
[gr. íchnos ‘ślad’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
