czystość substancji
 
Encyklopedia PWN
czystość substancji,
termin określający przydatność danej substancji do określonego celu: produkcji przem., produkcji materiałów o założonych właściwościach, badań nauk., analizy chemicznej;
cz.s. określa zawartość głównego składnika i zawartości zanieczyszczeń, podawane zwykle w procentach masowych. W przypadku małych zawartości zwyczajowo podaje się zawartości w częściach na milion (1 ppm = 10–4%), na miliard (1 ppb = 10–7%), na bilion (1 ppt = 10–10%). W szczególnych przypadkach, np. materiałów półprzewodnikowych, zawartość zanieczyszczeń może być wyrażona stosunkiem liczby atomów. Tradycyjne określenia „czysty” (skrót cz.; oznaczające zawartość gł. składnika nie mniejszą niż 99%), „czysty do analizy” (cz.d.a.; zawartość — nie mniejszą niż 99,9%) miały znaczenie przy klas. metodach analizy. Obecnie odczynniki chem. stosowane w metodach analit. muszą być zaopatrzone w atest (certyfikat) stwierdzający zawartość gł. składnika i zawartość zanieczyszczeń. W szczególnych przypadkach czystość substancji może być określana na podstawie właściwości fiz., np. przewodnictwa elektr., temperatury topnienia lub wrzenia, współczynnika załamania światła.
W wielu przypadkach, zwłaszcza w analizie śladowej, konieczne jest dodatkowe oczyszczanie stosowanych odczynników lub ich roztworów np. za pomocą wymiany jonowej. Do tradycyjnych sposobów oznaczania cz.s. wysokiej czystości należy system podający liczbę cyfr 9 w oznaczeniu procentowej zawartości substancji i końcową cyfrę ułamka dziesiętnego, np. 4N5 oznacza zawartość 99,995%.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia