granica wykrywalności

granica wykrywalności,

termin używany w analizie chem., a zwłaszcza w analizie śladowej, do określenia najmniejszej ilości lub najmniejszego stężenia substancji (pierwiastka, jonu, związku) możliwych do wykrycia za pomocą danej metody analitycznej z określonym prawdopodobieństwem.

Pojęcie granicy wykrywalności powinno odnosić się do ściśle określonego postępowania analit., gdyż wartość liczbowa granicy wykrywalności zależy nie tylko od oznaczanego składnika, ale również od obecności innych składników występujących w analizowanej próbce, od warunków pomiaru, użytej aparatury itp.; fizykochemicznej i fiz. metody analizy chem. odznaczają się znacznie lepszą wykrywalnością (tzn. możliwe jest wykrywanie substancji o mniejszych stężeniach) niż metody chem.; bardzo niską granicą wykrywalności pierwiastków charakteryzuje się wiele metod spektrometrycznych (< 100 ng/cm³), np. metody aktywacji neutronowej (<10 pg/g), a także niektóre metody elektrochem., np. woltamperometria inwersyjna (stężenia mniejsze od 100 nmoli/cm³). W przypadku związków org. niskie granice wykrywalności (< ng/g) uzyskuje się w metodach chromatograf. z czułymi detektorami. Niejednokrotnie wykrywanie bardzo małych ilości (stężeń) wymaga wstępnego zatężenia składników.