Średniowiecze
Encyklopedia PWN
kościół
arch. świątynia chrześcijańska — budowla dostosowana do potrzeb kultu, a w węższym znaczeniu — świątynia rzymskokatolicka.
[czes. kostel < łac. castellum ‘miejsce warowne’],
największa chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, głosząca zasady wiary i życia religijnego określane jako katolicyzm, utożsamiająca się w swojej wierze i nazwie z Kościołem powszechnym (gr. katholikos ‘powszechny’) oraz uznająca w sferze doktryny i organizacji kościelnej autorytet papieża, biskupa Rzymu.
forma handlu osiadłego i okrężnego, charakterystyczna dla średniowiecza, występująca także obecnie;
archeol. kultura młodszego i późnego okresu wpływów rzym., z okresu wędrówek ludów oraz wczesnego średniowiecza, datowana na IV w. (być może nawet III w.)–XII w., występująca w prawobrzeżnej części dorzecza środkowego Niemna aż po górny odcinek Świętej, sięgająca na tereny dzisiejszej Białorusi (dorzecze górnej Wilii, obszary wzdłuż obecnej granicy litew.-białoruskiej);
w starożytnej Italii wielkie majątki ziemskie (tysiące ha);
w. gminna w woj. mazowieckim, w pow. węgrowskim, w północnej części Obniżenia Węgrowskiego, nad Liwcem;
