Śląsku
Encyklopedia PWN
miasto w województwie śląskim (powiat zawierciański);
województwo, łac. palatinatus,
jednostka podziału administracyjnego wyższego stopnia.
miasto w województwie śląskim, w powiecie będzińskim, na Garbie Tarnogórskim, w dolinie Brynicy i jej lewego dopływu Jaworznika, w północnej części GOP.
wojny polsko-szwedzkie1563–1721,
wojny między Polską a Szwecją od połowy XVI w. do początku XVIII w. Przyczyną ich było dążenie Szwecji do opanowania południowo-wschodnich i południowych wybrzeży Morza Bałtyckiego, sprzeczne z interesami Polski w Inflantach i z jej próbami (od czasów Zygmunta II Augusta) prowadzenia własnej polityki morskiej (dominium maris Baltici); dodatkowym powodem wojen był konflikt dynastyczny.
dawna nazwa ludności rumuńskiej (z domieszką albańskiej i południowosłow.), przeważnie pasterskiej, która od XIV w. wędrowała wzdłuż Karpat od Podola, poprzez Beskidy, Gorce, część Podhala i Żywiecczyznę (XV–XVI w.), po Morawy i Śląsk Cieszyński, osiadając w nowych siedzibach na prawie wołoskim.
północna część Wyż. Śląsko-Krakowskiej, między niz.: Śląską na zachodzie i Południowowielkopolską na północy oraz Niecką Włoszczowską i Wyż. Częstochowską na wschodzie;
