prawo wołoskie

prawo wołoskie,

prawo czynszowe przyniesione na ziemie polskie w XIV w. przez Wołochów;

oparte na zwyczajach, nigdy niespisywane; na czele osady na prawie wołoskim stał kniaź pełniący funkcje zbliżone do sołtysa; kilka lub kilkanaście wsi tworzyło krainę, na której czele stał krajnik (zwany wojewodą wołoskim) sprawujący sądownictwo w 2. instancji (od XVII–XVIII w. — dominialny oficjalista); głównie pasterska ludność wsi na prawie wołoskim uiszczała daniny w owcach (tzw. dań barania) i serze; część osadników, która zajmowała się rolnictwem i hodowlą, od XVI w. zaczęła popadać w poddańczą zależność od dworu.