łąkowa
Encyklopedia PWN
uprawy jednogatunkowe traw (gł. życice i kupkówka pospolita) lub mieszanek pastewnych (trawy i rośliny motylkowate, zwłaszcza koniczyna, lucerna), wprowadzone na pewien okres do polowych płodozmianów roślin uprawnych;
koszenie kilkakrotne (2–3 razy) w ciągu roku runi łąkowej na wys. ok. 5–7 (10) cm oraz wszelkie prace związane z suszeniem pokosów z przeznaczeniem na siano, susz, kiszonki i sianokiszonki oraz brykiety.
środkowa część Niz. Południowowielkopolskiej, między wysoczyznami: Turecką, Złoczewską i Łaską;
południowa część Bramy Krak., między Spytkowicami na zachodzie a południowymi dzielnicami Krakowa na wschodzie;
ekol. bezdrzewna, suchoroślowa roślinność trawiasta, z domieszką bylin jedno- i dwuliściennych, występująca w klimacie umiarkowanym, kontynentalnym;
