łuku
Encyklopedia PWN
archeol. kultura mieszkańców strefy lasów i lasostepu między Prypecią i środkowym Dnieprem a Karpatami, sięgającej po górną Cisę i dolny Dunaj; datowana na VIII–IX w.;
anat. parzyste (prawe i lewe) chrzęstne lub kostne elementy szkieletu, wchodzące w skład trzewioczaszki (czaszka);
połączenie kości szczękowej ze skroniową utworzone przez wyrostek skroniowy kości jarzmowej i wyrostek jarzmowy kości skroniowej;
największy rzym. łuk trójprzelotowy (wys. 21 m, szer. 25,7 m, głęb. 7,4 m), wzniesiony w Rzymie 315 dla upamiętnienia zwycięstwa Konstantyna I Wielkiego nad Maksencjuszem przy Moście Mulwijskim (312);
nadoczodołowe łuki, łuki brwiowe,
zgrubienia kostne u człowieka nad oczodołami, niedochodzące do kości jarzmowych, filogenetyczna pozostałość nadoczodołowych wałów.
