Łuków
Encyklopedia PWN
proces trwałego łączenia materiałów topliwych, gł. stopów metali i tworzyw sztucznych, przez podgrzanie brzegów łączonych części do stanu ciastowatego i dociśnięcie wzajemne łączonych przedmiotów w miejscu z.
Złote, Góry, czes. Rychlebské hory 
,
pasmo górskie w Sudetach Wschodnich, na granicy Polski i Czech, rozciągające się z północnego zachodu na południowy wschód od Przełęczy Kłodzkiej do Przełęczy Ramzowskiej (w Czechach), która oddziela G.Z. od Wysokiego Jesionika;
,
świecenie atmosfery ziemskiej wywołane bombardowaniem atmosfery przez cząstki wiatru słonecznego (głównie elektrony, protony, cząstki α) i jony pochodzące z jonosfery, pochwycone na krótko przez ziemskie pole magnetyczne w magnetosferze, gdzie ich energia ulega zwiększeniu;
arch. środkowy, szczytowy kliniec łuku lub niektórych typów sklepień, kamienny lub ceglany, wyróżniający się kształtem, wielkością i dekoracyjnym opracowaniem;
arch. łuk podsklepienny z ciosów kamiennych lub profilowanej cegły, wzmacniający sklepienie i akcentujący dekoracyjne linie przenikania się pól sklepiennych;
wykonywanie rowków, np. w metalu, palnikami gazowymi (żłobienie gazowe) lub łukiem elektrycznym — z jednoczesnym wydmuchiwaniem stopionego metalu sprężonym powietrzem (żłobienie łukowe).
