zębowych

Encyklopedia PWN

najeżka, diodon, Diodon hystrix,

ryba mor. z rodziny najeżkowatych (Diodontidae), z rzędu najeżkokształtnych;

[łac. palatum ‘podniebienie’],

w węższym znaczeniu — dodatkowa artykulacja, przy której następuje zbliżenie środkowej części języka do pogranicza między podniebieniem twardym a miękkim (głoska), jak w ros. [tʲ sʲ zʲ];

rynchozaury, Rhynchosauria,

rząd wymarłych gadów diapsydowych (diapsydy), spokrewnionych z archozaurami; żyły w środkowym i późnym triasie;

litera alfabetu pol. (i łac.), pochodząca poprzez gr. σ (sigma) od fenickiej (północno-zachodnio-semickiej) litery šîn; oznacza spirant (spółgłoskę szczelinową) przednio-językowo-zębowy, bezdźwięczny, twardy.

ssaki, Mammalia,

gromada stałocieplnych kręgowców, których młode żywią się wydzieliną gruczołów mlecznych matki.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>