zębowych
Encyklopedia PWN
litera alfabetu łac., w którym, podobnie jak w językach rom., językach czeskim, serbsko-chorwackim, węgierskim, oznacza spółgłoskę szczelinową, wargowo-zębową, dźwięczną;
litera alfabetu pol., powstała z podwojenia łac. v;
warianty
elementy językowe
[łac.],
antropol. stan zaawansowania rozwojowego jednostki lub grupy ludzi w każdej fazie życia. Termin „wiek biologiczny człowieka” jest oceną jednostki lub grupy w stosunku do standardu, jaki wyznaczają normy rozwojowe, będące wartością średnią cechy dla danej klasy wieku.
narzędzie uprawowe konne lub ciągnikowe do międzyrzędowej uprawy roślin;
litera alfabetu pol. (i łac.), pochodząca poprzez gr. ζ (zeta, dzeta) od fenickiej (północno-zachodnio-semickiej) litery zaîn;
