wzorzec
Encyklopedia PWN
termin określający tendencję do utrzymywania się przednar. podziałów i odrębności plemiennych;
psychol. zdolność do wytwarzania czegoś, co jest nowe i zarazem wartościowe, np. ładne, trafne, prawdziwe lub użyteczne;
typ deskrypcyjny, holotyp,
biol. pierwszy osobnik opisany i nazwany, stanowiący wzorzec danego gatunku zwierzęcia lub rośliny.
zamierzone lub mimowolne uczenie się określonych postaw, zachowań, czynności przez obserwację i naśladowanie zachowań innych ludzi, pełniących funkcję wzorców (modeli);
biol. proces poznawczy umożliwiający adekwatne indywidualne przystosowanie się zwierząt do zmiennych warunków środowiska;
