wypukłym

Encyklopedia PWN

wysoko położone fragmenty lądów, mniej lub bardziej rozczłonkowane, o dużych wysokościach względnych i nachyleniach stoków, oddzielone od sąsiednich wyżyn lub nizin wyraźną granicą naturalną.

hesjan,

mat. forma kwadratowa

, której współczynniki a_ij są wartościami pochodnych cząstkowych drugiego rzędu danej funkcji f w ustalonym punkcie x,

(h. funkcji n zmiennych rzeczywistych);

medalierstwo,

szt. plast. dziedzina twórczości artyst. związana z wyrobem medali.

menisk

[gr. mēnískos ‘półksiężyc’],

fiz. zakrzywiona powierzchnia cieczy w pobliżu ścianek naczynia, wklęsła lub wypukła zależnie od wartości sił wzajemnego oddziaływania między cząsteczkami stykających się ciał, tj. sił przylegania (adhezja), i napięcia powierzchniowego cieczy;

okulary, szkła,

soczewki osadzone w oprawie, używane do korekcji wad wzroku;

Parmigianino

[parmidżianịno],

właśc. Girolamo Francesco Mazzola, ur. 11 I 1503, Parma, zm. 24 VIII 1540, Casalmaggiore,

włoski malarz, rysownik i grafik;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>